Λόγια καρδιάς του Δημήτρη Μπιζιώτα – Αρχείο kalitheapress 12 Φεβρουαρίου 2018

Είχα δημοσιεύσει την κατάσταση υγείας μου πριν ένα χρόνο για να τονίσω σε όλους ότι οι άνθρωποι που είναι με ιδιαίτερα προβλήματα μπορεί να τα καταφέρουν στη ζωή. Σήμερα με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ΑΜΕΑ αποφάσισα να αναδημοσίευσω το άρθρο. Αρχικά για την ημέρα και κατά δεύτερον να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους είναι κοντά αλλά και σε όσους άκουσαν τα κελεύσματα των Σειρήνων των ανθρώπων της “Καρέκλας” και έφυγαν. Συνεχίζουμε όμως

Πριν καιρό ήθελα να γράψω το κειμενάκι, συνέχεια κάτι με σταματούσε .Σήμερα όμως μετά από καιρό και διαπιστώνοντας ότι Όλοι Μπορούν να τα Καταφέρουν αρκεί να το Θέλουν , αρκεί να μιλήσουν ειλικρινά με τους ανθρώπους της οικογένειας τους, να βρουν αληθινούς φίλους όλα γίνονται…

Έχω επιληψία. Αυτό είναι κάτι που πριν από δέκα χρόνια δεν θα ένιωθα άνετα να παραδεχτώ. Μάλλον πίστευα ότι θα μου περάσει, όπως συμβαίνει σε μερικά παιδιά. Τώρα, όμως, το βλέπω απλώς σαν ένα θέμα συζήτησης. Συνήθως πετάω κάτι του τύπου «δεν μπορώ να οδηγήσω». «Γιατί;» θα μου πει ο άλλος, «βαριέσαι;» «Όχι», θα πω εγώ. «Έχω επιληψία». Ξαφνικά γίνομαι πολύ ενδιαφέρον θέμα για συζήτηση  «Πόσο συχνά το… παθαίνεις;».

Το «το» αναφέρεται στους σπασμούς. Αυτό νομίζει ο κόσμος ότι είναι η επιληψία. Προτιμώ να λέω κρίση αντί για σπασμοί – ακούγεται λιγότερο μεσαιωνικό. Λέω στον κόσμο ότι δεν εκδηλώνω πολύ συχνά κρίσεις και ότι είναι ελεγχόμενες, λόγω των φαρμάκων. Το να γνωρίζει κάποιος ότι ο άνθρωπος που μόλις γνώρισες  δεν θα τον φέρει σε δύσκολη θέση με το να «το» πάθει στο πάτωμα, τον καθησυχάζει.

Η επιληψία δεν εκδηλώνεται μόνο μέσω παροξυσμών. Υπάρχει, επίσης, αυτό που είναι γνωστό ως σύνθετη μερική κρίση, η οποία σημαίνει ότι δείχνεις να έχεις τις αισθήσεις σου, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχεις καμία συναίσθηση τι κάνεις, δεν έχεις καμία μνήμη για το χρονικό διάστημα αυτό με αποτέλεσμα πολλές φορές να καταστρέφεις εκείνο το διάστημα πολλά ή να γίνεσαι ευάλωτος εκμετάλλευσης από ανθρώπους που επιζητούν να βρουν ένα “θύμα” να του  φορτώσουν οτιδήποτε..

Το στυλό μου εξακολουθεί να πλανάται πάνω από το κουτάκι τού «ναι» σε ερωτηματολόγια που γράφουν: «Έχετε κάποια αναπηρία;».

Οι σύνθετες μερικές κρίσεις μου –ή οι «απουσίες» μου, όπως τις αποκαλώ– είχαν  αυξηθεί πριν καιρό, πράγμα που είχε άμεση σχέση με μια δύσκολη περίοδο στη ζωή μου, τότε ήταν που μάλωσα  σοβαρά α, παραιτήθηκα από την δουλειά μου–  Όμως έφτασα σε σημείο να μην είχα χρήματα και περνάω πάρα πολύ καιρό μόνος, στο διαμέρισμά μου γιατί δεν ήθελα να φέρω σε δύσκολη θέση την οικογένεια μου ή τους φίλους μου για να μου δανείσουν χρήματα , εφόσον δεν ήξερα αν μπορούσα να σταθώ στα πόδια μου και να τα επιστρέψω, παρόλα αυτά εκείνη την εποχή εκτός της οικογένειας υπήρχαν και κάποιοι φίλοι που αποδείχτηκαν πραγματικοί “αδερφοί” βρέθηκαν δίπλα μου με στήριξαν αλλά και κάποιοι που εκμεταλλεύτηκαν την θέση μου και με βάση το συναισθηματισμό με “εκμεταλλεύτηκαν” ..Δεν πειράζει έτσι είναι η ζωή συνεχώς .

Οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να αισθάνονται ότι ελέγχουν τις ενέργειές τους. Το γεγονός ότι γνωρίζω ότι μπορεί να έχανα τον έλεγχο είχε επηρεάσει αρνητικά τις σχέσεις και την καριέρα μου και δεν με άφηνε να εμπιστευτώ τον εαυτό μου και τους άλλους.

Πάσχω από  επιληψία λόγω επισκληρίδιου αιματώματος που  σημαίνει ότι μπορεί να υπάρξει κάποια κρίση  που προκαλείται όταν διαπερνά τον εγκέφαλό σου ηλεκτρική ενέργεια και προκαλεί συσπάσεις και όχι μόνο…Πριν από αυτό, είχα μόνο μία «απουσία». Πήγα στην εργασία  και υπέθεσα ότι ήμουν ασφαλής – δεν με είχε επηρεάσει για χρόνια. Και τότε  σε μια περίοδο που ετοιμαζόμουν να κάνω ένα σημαντικό βήμα στη προσωπική μου ζωή έπαθα δύο γενικευμένες κρίσεις μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο. Όλα έγιναν μπροστά στη γυναίκα μου τότε που είχα πρωτογνωρίσει …κάτι που  επηρέασε τρομερά την αυτοπεποίθησή μου. Ντράπηκα πάρα πολύ και ήμουν πεπεισμένος  ότι όλοι νόμιζαν πως ήμουν τρελός

Το να ταυτοποιείται  ως επιληπτικός κάποιος προβληματίζει. Το στυλό τους εξακολουθεί να πλανάται πάνω από το κουτάκι τού «ναι» σε ερωτηματολόγια που γράφουν: «Έχετε κάποια αναπηρία;». Κι αυτό γιατί εν μέρει είναι μια κρυφή αναπηρία, όμως τι είδους αναπηρία; Μοιάζει να καταλαμβάνει μια περίεργη περιοχή ανάμεσα στις ψυχικές και τις σωματικές ανάγκες

Η ψυχική υγεία και η επιληψία είναι αλληλένδετες. Μπορώ να νιώσω έντονα συναισθήματα φόβου ή πανικού. Μια φορά καθόμουν στο λεωφορείο πηγαίνοντας στη  δουλειά μου που έκανα , όταν ξαφνικά με κατέβαλε έντονος φόβος. Πήρα τηλέφωνο την αδερφή μου και ρώτησα «μήπως ξέρεις γιατί βρίσκομαι μέσα στο λεωφορείο . Δεν μπορούσα να θυμηθώ. Μια μικρή εστία πανικού εξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον εγκέφαλό μου. «Εκεί δουλεύεις», μου είπε. «Ίσως είναι καλύτερα να κατέβεις από το λεωφορείο και να καθίσεις κάπου».

Το να πάσχω από μια ασθένεια που με οδηγεί να κάνω περίεργα και ανάρμοστα πράγματα δημιουργεί απόσταση ανάμεσα σε εμένα και τους λεγόμενους «κανονικούς» ανθρώπους. Όμως, όσο μεγαλώνω τόσο λιγότερο με νοιάζει τι πιστεύει ο κόσμος. Η επιληψία μου δεν πρόκειται να εξαφανιστεί. Το να την αποδεχτώ και να τη δω σαν κομμάτι του εαυτού μου με κάνει να μην ντρέπομαι τόσο. 

Μου πήρε πολύ καιρό για να την αντιμετωπίσω με νηφαλιότητα και πρακτικότητα και να συνειδητοποιήσω ότι είναι μια πάθηση που με επηρεάζει αλλά δεν με καθορίζει. Όμως κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου να αντιμετωπίσω κατάματα το πρόβλημα και να καταφέρω να κάνω τα πρώτα βήματα σε κάτι που αγαπώ, την δημοσιογραφία.
Δημιουργώντας την σελίδα www.kalitheapress.gr και παράλληλα προχωρώντας ένα βήμα παραπάνω με την έντυπη μορφή της ΈΡΕΥΝΑ Press (Έρευνα kalitheapress).

Επομένως όλα είναι ικανά Αν αντιμετωπίσεις κατάματα τους φόβους σου, Αν τα βρεις με τον εαυτό σου, Αν πάρεις δίπλα σου ανθρώπους και μαζί σαν ομάδα ξεκινήσεις να φτιάξεις το όνειρο σου σε πράξη γιατί θα πιστέψουν και αυτοί στην Ιδέα, ανθρώπους που δεν θα σε αφήσουν γιατί ήρθαν δίπλα σου γιατί πίστεψαν ότι εύκολα μπορεί να κερδίσουν χωρίς κόπο από εσένα…

Έχει περάσει περίπου ένα μεγάλο χρονικό διάστημα από τότε που ξεκίνησε η ιδέα του kalitheapress να γίνεται πράξη σε αυτό το διάστημα πολλοί εμφανίστηκαν δίπλα για να βοηθήσουν λίγοι κατάφεραν να μείνουν και ήρθαν και άλλοι στην πορεία..Οφείλω να πω σε όλους αυτούς ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ…και υπόσχομαι ότι μαζί με την βοήθεια όλων η σελίδα www.kalitheapress.gr θα συνεχίσει…

Δημήτρης Μπιζιώτας