ΆποψηΆρθρα

Παιδική αθωότητα , ώρα μηδέν

Άλλη μια τοξική παρένθεση μέσα σε όλα όσα μας ταλάνισαν τον τελευταίο χρόνο. Άλλο ένα κάστρο που ως χάρτινος πύργος πέφτει σε σωρό ερειπίων.
Που να γύρεις , που να σταθείς , σε τί να πιστέψεις. Αυτή η κοινωνία είναι τόσο σάπια , τόσο βρώμικη , χωρίς αιδώ , χωρίς αξιοπρέπεια , και μπέσα.
Δεν αντιλαμβάνομαι , δεν κατανοώ , τι φταίει , τι είναι αυτό που οδηγεί τους ανθρώπους στην αισχίνη , στο ψέμα , και στη διαφθορά; Κιβωτός του κόσμου , πατήρ Αντώνιος , αγάπη , συμπόνια για το παιδί. Όλα αυτά ως φωτοστέφανο έστεκε χρόνια τώρα πάνω από αυτή την οργάνωση που ως παράδειγμα αλληλεγγύης έστεκε στην συνείδηση όλων.
Το θεάρεστο έργο , η αγάπη στο παιδί , από έναν φαινομενικά μειλίχιο πατέρα , έναν εν δυνάμει άγιο. Που είναι το ψέμα , που η αλήθεια; Οργίζομαι , εξανίσταμαι , αναρωτιέμαι γιατί; Πώς είναι δυνατόν άνθρωποι ορκισμένοι στο κοινό καλό , στην ιερατική τους υπόσταση να παίζουν με αθώες παιδικές βασανισμένες ψυχές; Το χρήμα , η ματαιοδοξία , το κέρδος , πως είναι δυνατόν η ταπεινότητα να συμβαδίζει με την αλητεία.
Οι ΜΚΟ , ο μύθος , η οδός για το ξέπλυμα χρήματος , για το ξεπούλημα ηθικής και συναισθημάτων. Γιατί τα παιδιά , πως είναι δυνατόν να μαγαρίζουν , να μαυρίζουν , να αφαιρούν την αθωότητα από τις παιδικές ψυχές τους. Κυκλώματα trafficking , από ευυπόληπτους πολίτες , βιασμοί ψυχής και σώματός για το κέρδος.
Αδυνατώ να κατανοήσω , να αποδεχθώ αυτή την πτώση των ηθών , αυτή την πραγματικότητα , αρνούμαι να κυλιστώ στο βούρκο αυτής της αναλγητης συμπεριφοράς.
Που είναι το κράτος , που ο νόμος , που ο τιμωρός; Χρόνια τώρα η πολιτεία , ανίκανη να περίθαλψη αυτούσια παρατημένα παιδιά , επιχορηγεί ιδιώτες , χωρίς έλεγχο , αβλεπεί , χωρίς κανόνες και κριτήρια. Το σύστημα υιοθεσίας δαιδαλώδες , με κριτήρια οικονομικά , αποτρέποντας γονείς που θέλουν να προσφέρουν αγάπη να υιοθετήσουν. Στα αζήτητα των νοσοκομείων , των δομών κρατικής μέριμνας. Με αφορμή όλο αυτό δοσοληψίες για την απόκτηση παιδιών , εισαγώμενα βρέφη , αγοραπωλησίες σε ένα άτυπο χρηματιστήριο αθώων υπάρξεων.
Σε όλο αυτό ηθικοί αυτουργοί όλοι μας , ηθελημένα ή άθελα , συμβάλουμε σε ένα έγκλημα χωρίς τιμωρία. Αμέτρητα θύματα , θύματα που θα κουβαλάνε το στίγμα , και θα τεθούν βορά στη ανθρώπινη κακία. Στο περιθώριο της κοινωνικής αναλγησίας. Ευχή και ανάγκη , να σκύψει η κοινωνία στο πρόβλημα , να καταλάβει ότι το παιδί είναι το θύμα που η ίδια εναπόθεσε στο περιθώριο , ας δώσει το παρών και έστω για μια φορά να να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Το παιδί είναι το μέλλον , είναι η ελπίδα , είναι το αύριο. Μη επιτρέψουμε σε κανέναν να προσβάλει την αθωότητα , βαρύς ο πέλεκυς στους βιαστές της.
Αρθρο του Ιορδάνη Παπαδόπουλου
Facebook Comments Box

Απάντηση