ΗΜΕΡΩΝ ΣΚΕΨΕΙΣ
Αρθρο της Ελένης Γκινάλα-Καραντανέλλη
Πτυχιούχου Παντείου Πανεπιστημίου.
Έχω την αίσθηση αυτό τον καιρό ότι διασχίζουμε ένα δρόμο ναρκοθετημένο όπου με τρόμο νιώθουμε ότι τίποτε δε μπορεί να αποφευχθεί ή να προβλεφθεί. Είναι μια απειλή που όμως είναι απροσδιόριστη και άνευ ορίων, δεν προσδιορίζεται επακριβώς καθ’ότι έχει πολλά μέτωπα και διαφορετικές εκδηλώσεις. Ένα ορμητικό ποτάμι απειλής, ασάφειας και φόβου, κινδύνου παρά τα νοητικά ή πρακτικά αναχώματα που δημιουργήσαμε η αίσθηση του φόβου παραμένει. Αυτή μας οδηγεί σε ένα συνεχές άγχος και εξάντληση.
Μια αλληλουχία οδυνηρών καταστάσεων που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες χωρίς όμως να παραβλέπουμε και τη ταλαιπωρία του πλανήτη μας. Είτε μιλάμε για τις καταστροφικές πυρκαγιές ή την επανάκαμψη του Covid , καταιγισμός άσχημων ειδήσεων από τα ΜΜΕ. Εγκλήματα, βίαια περιστατικά, έχει χαθεί η αίσθηση της καλοκαιρινής ξενοιασιάς και απόλαυσης. Κουρασμένοι και ταλαιπωρημένοι οι άνθρωποι της πυρόσβεσης φτάνουν στα όρια τους, απελπισμένοι κάτοικοι που έχουν χάσει στη πύρινη εισβολή κόπους και όνειρα μιας ζωής. Ένας ουρανός γεμάτο καπνούς ,που ο ήλιος έχει χαθεί.
Η ψυχική κούραση και η απογοήτευση απλώνονται σαν τον ιστό της αράχνης , μας εγκλωβίζουν ανήμπορους στη προσωπική μας οδύνη. Πρώτα η μακροχρόνια οικονομική κρίση, μετά η πανδημία και τώρα η φωτιά. Η ζωή πάντα είχε τραγωδίες και άσχημα γεγονότα, μόνο που στην εποχή μας είναι μια τραγική αλληλουχία οδυνηρών συμβάντων. Όμως ποια είναι η διαφυγή μας και η σωτηρία μας;
Υπομονή και εγκαρτέρηση στην επέμβαση του υπερβατού, δηλαδή αποδοχή και προσαρμογή; Ποιος φταίει ; ο εχθρός παραμονεύει στις σκιές της ίδιας της φύσης , στη φύση ανήκει η ανθρώπινη ύπαρξη.
Η δράση και η επανεκκίνηση είναι επιβεβλημένη, ας ανασυγκροτηθούμε όχι μόνο πρακτικά αλλά και νοητικά. Ζούμε σε μια εποχή βαθιάς συνειδησιακής αφύπνισης και επαναπροσδιορισμού, κάποιο βαθύτερο μήνυμα υπάρχει σε όλα τα κακώς δρώμενα. Ας μην αφήσουμε την θλίψη μας να μετουσιωθεί σε οργή και αυτοδιάλυση. Καταρρέει η κατασκευασμένη αίσθηση ασφάλειας μας , το κουκούλι που είχαμε μπει νομίζοντας ότι είμαστε ασφαλείς και προστατευμένοι.
Μήπως δημιουργήσαμε μια αυταπάτη, μια πλασματική πραγματικότητα ; αφού τα εξωτερικά δρώμενα είναι το κάτοπτρο του εσωτερικού μας κόσμου. Είναι καιρός να κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας, να ανασύρουμε από τον εσωτερικό μας εαυτό την πραγματική αγάπη , το πραγματικό νόημα της αφθονίας , την χαρά. Οι καιροί προτρέπουν να αφουγκραστούμε με ηρεμία τα νέα μηνύματα. Ας επιλέξουμε να δώσουμε προσοχή και σεβασμό στους φυσικούς νόμους , τα βάσανα έρχονται για να μας διδάξουν πως πρέπει να βελτιωθούμε σαν υπάρξεις, να εγκαταλείψουμε εμμονικές συμπεριφορές, επιβολή εξουσίας και σκληρότητας. Στον αντίποδα να αναδυθούν και να εκφραστούν από τους ανθρώπους η συμπόνοια , η κατανόηση , η ενσυναίσθηση , η ευαισθησία, η προσφορά , η γενναιοδωρία και η ταπεινοφροσύνη.