Μάκης Ψαραδέλλης

Η  ανηφόρα

(Μάκη Ψαραδέλλη) απ’ αυτά που έρχονται!Αφιερωμένο στην Athina!!!

Κάποτε είδα μια γριά ,ψηλά σε μια ανηφόρα

να κουβαλά ένα ασήκωτο στον ώμο της δεμάτι.

Είχε καρδιά κούραστη και δύναμη γεμάτη.

Θυμάμαι βάδιζε αργά,

σκυφτή χωρίς να μουρμουρά

κι ας μπαίναν χώματα στα μάτια

Και στάχτες στ’ άσπρα της μαλλιά

Στραβά μάλλον τα πράγματα της είχαν έρθει ως τώρα,

ποτέ όμως δε περίμενε από κανέναν κάτι.

Κι αν με πολλούς μοιράστηκε ζεστό ψωμί κι αλάτι

γνώριζε πως καμιά φορά ,

μαζί με κείνη η συμφορά

έκοβε κι άλλους σε κομμάτια,

χωρίς να βγάζουνε μιλιά

“Πάντα με ζέστη ή παγωνιά, με ξαστεριά ή μπόρα,

μόνος ο άνθρωπος περνά τούτο το μονοπάτι”.

Μου ‘πε σιγά η κυρά Ζωή και μου ‘κλεισε το μάτι

“Κι όποιος μπροστά δε προχωρά,

την τύχη του θα μουρμουρά,

στάχτες θα έχει μπρός στα μάτια

και στο λαιμό του μια θηλιά

σε τούτη εδώ την ανηφόρα

χωρίς σκοπό θα πολεμά”.